 |
| Ιερός Καθεδρικός Ναός Αναστάσεως του Κυρίου (Τίρανα) |
Δρ. Νικολάου Γ. Τσιρέβελου,
Θεολόγου
Τα λόγια του Κυρίου «ἀγαπήσεις τὸν
πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μτθ.
22,39) αποτελούν το χρυσό κανόνα της διδασκαλίας Του, η οποία
ολοκληρώνεται με την τελευταία εντολή, πριν την Ανάληψή Του: «πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη» (Μτθ.
28,19). Αυτές οι δύο εντολές συμπληρώνουν η μία την άλλη. Η αγάπη προς τον
πλησίον είναι αυτή που ωθεί τον χριστιανό να μαρτυρεί την εν Χριστώ ζωή σε όλα
τα μήκη και τα πλάτη της γης. Αυτή είναι η δύναμη που κινεί την Εκκλησία και τη
μεταποιεί σε «έναν ποταμό ιεραποστολής»[1],.
Βέβαια, η ιεραποστολή δεν είναι απλή
αναγγελία ορισμένων ηθικών αξιών ή μόνο φιλανθρωπική προσφορά και κοινωνικό έργο σε εξωτικούς προορισμούς. Ο σκοπός της χριστιανικής
αποστολής είναι βαθύτερος και μπορεί να εξετασθεί στους
παρακάτω τρεις θεολογικούς άξονες.
1.
Η αποκάλυψη της αγάπης και της δόξας
του Τριαδικού Θεού στον κόσμο
 |
| Η Αγία Τριάδα του Αντρέι Ρουμπλιώφ (15ος αι) |
Ο πρώτος άξονας αναφέρεται στα
χαρακτηριστικά της αποκάλυψης του Τριαδικού Θεού στον κόσμο. «Η εξέλιξις της ανθρώπινης ιστορίας,
περί της οποίας μας ομιλεί η Αγία Γραφή, αρχίζει από την δόξαν του Θεού και
καταλήγει εις αυτήν»[2],
όπως παρατηρεί ο νυν Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος. Η θεία δόξα, όμως,
συνοδεύεται από τη θεία αγάπη για τον άνθρωπο και κατά συνέπεια για ολόκληρη
την κτίση.
Στο βιβλίο της Γενέσεως περιγράφεται η δημιουργία του σύμπαντος κόσμου με εικόνες
απόλυτης κυριαρχίας της θείας δόξας. Λίγο παρακάτω, η πτώση των πρωτοπλάστων
θεωρείται ως αποστασιοποιημένη άρνηση της δόξας του Θεού. Συγχρόνως, εκφράζει
τη φίλαυτη (ατομική) επιλογή του ανθρώπου με την οποία εισάγεται μία κατάσταση
διάφορη της «λίαν καλώς» δημιουργίας, δηλαδή η απομάκρυνση από τον Θεό και ο
θάνατος (Γεν. 3,8-20). Επομένως, η ανθρώπινη αστοχία και η διακοπή της σχέσης
του ανθρώπου με τον Θεό εμποδίζουν τη θεωρία της δόξας του Θεού.
Επίσης, μπορείτε να το δείτε και στο ACADEMIA.EDU
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου